|
OP SLOT
Het is te erg. Ik doe mijn deur op slot en laat de mensen praten. Ik heb geen woorden. Ik wou dat ik een schildpad was of een slak in zijn huis ik wil niets zien en horen ik wil er niet zijn. Het daglicht is te schel. Ik zit vast aan mijn verdriet als een vleermuis aan de zwarte rots. Alleen in de nacht durf ik het uit te schreeuwen. Dus laat mij met rust, vergeet al die woorden. Maar ga niet weg, blijf, wees er, wacht, tot ik op een dag op mijn eigen tijd open doe en mijn verdriet stukje bij beetje naar buiten kan dragen. Yvonne van Emmerik   
|